ما کی باشیم تا عشق عباسه رقیه

شب شبِ مستیه ، شب خاص رقیه

سیصد و شصت و پنج روزه منتظریم پس

سنگ تموم باید گذاشت واسه رقیه

دیوونگی بکن اسمشو میبری

رقیه رقیه رقیه

به خدا که مثه فاطمه محشری

رقیه رقیه رقیه

تو زور بازوهای علی اکبری

رقیه رقیه رقیه

بنت الکرمه ، سایشون سرمه

همه جون من و همه باورمه

همه زندگی من و مادرمه

بنت الکرمه ، بنت الکرمه

 سیدة السادات ، شهزاده 

منظومه ی کرامت و جوده رقیه

قبل من عشق مادرم بوده رقیه

چی دارم از خودم بگم برای مدحش

مستنداتم همه موجوده رقیه

آخ با چه شوقی عموش صدا میزنه

رقیه رقیه رقیه

نبض دلشه که اشتباه میزنه

رقیه رقیه رقیه

عین شیره که با نطقی مثل علی

رقیه رقیه رقیه

سیلی به صورت اشقیا میزنه

رقیه رقیه رقیه

مهتاب منه ، تب و تاب منه

خاک روضه هاش هم محراب منه

بازوبند منه ، بال و پرمه

اسمش نگین انگشترمه

سیدة السادات ، شهزاده 

خوش بحال اونا که تو بندت اسیرن

حتی اگه بمیرن از روضه نمیرن

صدتا مثه حاتم طایی تو هر هفته

میان که از سفرت یه لقمه نون بگیرن

سایه ی کرمت عمری رو نوکره

رقیه رقیه رقیه

اونی که دل از آقای ما میبره

رقیه رقیه رقیه

دقیقاً مثه زینبه محشره

رقیه رقیه رقیه

دنیای حسین ، امضای حسین

دستت گره تو دستای حسین

بنت الکرمه ، مأوای حسین

بنت الکرمه ، دنیای حسین

سیدة السادات ، شهزاده