سفیر تو گرفتاره ، شده غریب و آواره

تو کوفه پیرعشق من یه پیرزن وفاداره

تو کوفه هر چی غم برا من ، دارالاماره هم برا من ، بام محبت یاره

فدای تو سرم یا حسین ، سلام آخرم یا حسین ، بوی خدافظی داره

غریبه ای تو کوفه شدم ، چرا برای اینکه خودم ، یه آقای غریب دارم

برای تو ای خدای کرم ، برای مخدرات حرم ، دلشوره ای عجیب دارم

اینجا اوضاع همینه برگرد ، به جانب مدینه برگرد

… کوفه میا پسر عمو جان ،  کوفه میا پسر عمو جان …

دیدنت آرزوی من ، بُغضی توی گلوی من

کینه به دل گرفتن از بابای تو عموی من

دشمنی شون با نام علی ، ولی منم غلام علی ، از نفس آخر افتادم

کجایی وقت رفتن من ، میخ قناره و تن من ، یاد میخ در افتادم

الهی فاطمه نبینه ، کنار علقمه نبینه ، امید نااُمیدت رو

از بی وفایی خط میگیرن ، حرمله ها ازت میگیرن ، کبوتر سپیدت رو

نگار بی قرینه برگرد ، به جانب مدینه برگرد

… کوفه میا پسر عمو جان ،  کوفه میا پسر عمو جان …

دیگه توفیق خدمت نیست ، زیارت تو قسمت نیست

با لب تشنه میمیرم کار خدا بی حکمت نیست

فقط با این خیاله خوشم ، شاید قرار مثل تو شَم ، شبیه ماجرای تو

به ناله ها جواب نرسه ، شاید قراره آب نرسه ، به تو و بچه های تو

یه ساعتی نگاه میکنی ، نگاه به خیمه گاه میکنی ، وسط روضه ی گودال

شمر و سَنان و امثالهم ، شاید قراره روز دهم ، هیچی نگم زبونم لال

اینجا پُر از کمینه برگرد ، به جانب مدینه برگرد

… کوفه میا پسر عمو جان ،  کوفه میا پسر عمو جان