ساقی لب تشنگان زاده ام البنین

دست رشیده حسین بازوی حبل المتین

چهره ی مهتابی حنجره خشکم ببین

هم جگرم سوخته هم شده قلبم کباب

عمو عمو آب آب

با چه گناهی عمو آب به ما شد حرام

خون جگر جای آب ریخته ما را به جان

میمکد انگشت خود علی اصغر مدام

بال زند از عطش به روی دست رباب

عمو عمو آب آب

نفس ز سوز عطش شعله ی آذر شده

جواب این آب آب نیزه و خنجر شده

آل علی از چه رو بی کس و یاور شده

نمیرود از عطش دیده طفلان به خواب

عمو عمو آب آب

آب گریبان درید بر لب عطشان ما

مثل دو دریا شده دیده ی گریان ما

بحر شده شعله ور از دل سوزان ما

به خیمه هر کودکی فتاده در التهاب

در گلوی خشک ما بغض شده زمزمه

رقیه از دست رفت در بغل فاطمه

بس که گرفته عطش نور ز چشم همه

شعله ی آتش شده در نظر ما سراب

عمو عمو آب آب

تو دست دست خدا تو حیدر حیدری

تو بر پدر چون علی برای پیغمبری

تو هم علمدار و هم ساقی آب آوری

صاعقه خشم شو به سوی دریا شتاب

عمو عمو آب آب

ای همه پشت سرت دست دعای حسین

اگر چه لب تشنه اند سلاله های حسین

برو بیار عمو آب برای حسین

قرص مه فاطمه سوخته در آفتاب

عمو عمو آب آب