شدی پاره پاره قصیده غزل مثنوی چهار پاره

سرا شیب گودال برای تو شد بام دار العماره

شدی مثل تسبیح گرفته زمین با تنت استخاره

ناله زدی حسین میا به کوفه

داد زدی کوفه وفا نداره

و زخم تنت را شمردست نیزه ستاره ستاره

سرت را بریدند که از گوش کنده شود گوشواره

که آغوش زینب برای رقیه شود راه چاره

که بر بام باشد به یک کاروان کوفه گرم نظاره

ناله زدی حسین میا به کوفه

داد زدی کوفه وفا نداره

و زخم تنت را شمردست نیزه ستاره ستاره

که بر بام باشد به یک کاروان کوفه گرم نظاره

که باشیم عمری عزادار انگشت های اشاره

سرت روی نیزه تنت را جویده دهان قناره

شدی پاره پاره دوباره دوباره دبواره دوباره

ناله زدی حسین میا به کوفه

داد زدی کوفه وفا نداره